Çocuklar Üzerinde sünnetin Ahlaki Durumu

Özet

Erkek Çocuk Sünnetinin Ahlaki Yönü

İnsan Hakları. Uluslararası insan hakları kanunları tıbbi etiği derinden etkilemiştir.4,7,11,14,15,20,22,23,40,41,50,52,57,66,67,73,74,78 Bu sayfa, bu yüzden, tıbbi etik dökümanlarının üzerine insan hakları etiğini de endekslemektedir. Dünya Tıp Birliği'nin Tıbbiyeci Yemini doktorların tıbbi bilgilerini insanlık kanunları ile uyumlu bir şekilde uygulamalarını gerektirir.3 Avustralya,21 Kanada,22 Norveç,38 ve ABD40 ' nin hepsinin tıp etikleri, doktorların, hastalarının insan haklarını gözetmelerini gerektirir. Birleşik Krallık hastaların insan haklarına saygıyı İnsan Hakları Kanunu (1998) ile yasal bir yükümlülük haline getirir.48,65 Çocukların da genel insan hakları enstrümanları altında hakları vardır.52,54 Çocukluklarından dolayı birtakım özel korumaları da ayrıca vardır.53,56 Önceki Yugoslavya'nın Birleşmiş Milletler Komisyonu, sünneti cinsel saldırı ve insan hakları ihlali olarak tanımlar..60 Çocuk Hakları Bildirgesi'nin 24.3 'üncü maddesi56 çocukların sağlığına zararlı gelenekselleşmiş prosedürler tanımı ile sünneti kasteder. Bu nedenle çocukların sünneti çeşitli insan hakları kanunlarını,58,63,66 devamlı olarak ihlal eder, ve etik olmayan tıbbi prosedür başlığı altında incelenmesi gerekir.

Zalim ve düşürücü davranış. Zalim ve düşürücü (insan sağlığını, haysiyetini olumsuz yönde etkileyen, kalıcı sonuçları olan) davranışlar bir insan hakları ihlalidir.48,52-54 Sünnet zalim ve düşürücü bir davranıştır çünkü erkek cinsel organının görünüm ve işlevini, büyük miktarlarda sağlıklı, koruyucu, erojen doku çıkararak tahrip eder. Doktorlar zalim ve düşürücü davranışlarda yer almamalıdır.9,21 Doktorlar zalim, düşürücü davranışları profesyonel örgütlere ya da üstlerine, eğer mümkünse insan hakları örgütlerine bildirmelidir.25

Bilgilendirildikten Sonra Rıza Gösterme. Doktorlar hastalarının otonomisine saygı göstermelidirler.35 Herhangi bir cerrahi prosedür öncesi rıza alınması gerekir, yoksa müdahele başka şekilde tanımlanır.23 Geçerli rıza gösterme ancak tam olarak bilgilendirilmiş biri tarafından yapılır.24,35,48 Kişinin kararı verecek kapasitede olması gerekir.26,35 Rıza gönüllü ve baskıdan uzak olmalıdır.27,35 Tıbbi etik doktorların hastalarına veyahut temsilcilerine bütün maddi bilgileri vermiş olmaları gerektirir.18,24,28 Alternatif tedavi yöntemleri hakında da bilgi verilmiş olması gerekir ki bunun içine tedaviyi reddetme seçeneği de girer.18,28,35,40 Sünnet -olmama gerçekleştirilebilir ve makul bir alternatiftir, bu yüzden fizisyenin sünnet-olmama hakkında da tam bilgiyi vermiş olması gerekir.40 Hasta kanuni olarak yetersiz halde olduğunda, onun yerinde araştırma ve müdahele iznini verecek bir temsilcinin bulunması gerekir.18,26,35

Çocuklar için Rıza. Çocuklar ana-babalarından farklıdırlar ve bir takım ayrıcalıklı hakları vardır.27 Ana-baba hakkı, çocuk hakkının üzerine çıkamaz..50 Çocuklar genelde kanunen yetersiz kişilerdir, bu yüzden genellikle kendileri hakkındaki teşhis ve tedavi kararlarını ana-babaları verir.26,35,48 Bir ana-baba çocuğunu doktora götürdüğünde, hasta olan ana-baba değil çocuktur..18,30 Doktorun sorumluluğu hasta olan çocuğa karşıdır başka hiç kimseye değil.3,18,48, ve bu en üst düzeyde bir sorumluluktur.39,48 Ana-baba çocuk hakkındaki bir tedaviye karar verdiklerinde, kararın çocuğun en iyi çıkarlarına uygun olması gerekir..18,30,34-36,48,49 Çocuklar kararda yer almalıdırlar.14,17,18,22,29,48 Gerekli olmayan müdaheleler, çocuk karar verecek yaşa gelinceye kadar ertelenmelidir.18,48 Bundan da öte, ana-babanın tedavi için yetki vermesi, kendisi için tedavi yetkisi verdiği zamankinden daha sınırlıdır.18,48 Ana-babalar yalnızca hastalıkların teşhis ve tedavisi hakkında yetki verebilirler.18,35

Çocuk sünneti hakkında yetki Şu andaki uygulama tıp görevlisinin ana babadan birinin yetkisini alması şeklindedir.48,49

Tıp dünyası uzun süre bu protokolü, çocukların tedavi-amaçlı olmayan sünnetleri için yetki almaya dayanak yapmışlardır. Ne var ki, kanunda bunu destekleyecek bir madde yoktur. Bir erkek çocuk sünneti (yeni-doğan olsun ya da olmasın) ne teşhis ne de tedavi amaçlı bir müdaheledir.18,35 Dolayısıyla, tedavi amaçlı olmayan müdahele bir kanun ihlalidir. Hiç bir ana-baba kanun ihlali için yetki veremez. Bu ilişkilendirmeyle sözde ana-babanın rıza göstermesi tedavi-amaçlı olmayan, teşhis amaçlı olmayan sünnet operasyonuna dayanak olamaz.

Bundan da ötesi, tedavi amaçlı olmayan sünnetin nasıl bir çocuğun çıkarlarına uygun olabileceği açık değildir. İngiltere'de bir mahkeme de bu yönde karar vermiştir.48

İngiltere Tıp Konseyi'nin kuralları, tedavi amaçlı olmayan ya da yararlılığı kesin olmayan cerrahi müdahelelerin ancak bir mahkeme kararı ile yapılabileceğini bildirir..35

Uygun Olmayan Prosedürler. Çocukların uygun olmayan prosedürlerden korunmaya hakları vardır.14 Ana-baba arzuları belirleyici faktör değildir.34,48,49 Doktorların uygun olmayan müdaheleleri hastaları üzerinde gerçekleştirmek yönünde yükümlülükleri yoktur..33,43,48,49 Doktorlar gereksiz, tedavi amaçlı olmayan sünnetleri reddetmelidirler.43

Hastanın ihtiyaçlarını diğer tüm düşüncelerin üzerinde görme. Tıbbi etiğin pek çok maddesi görev alan fizisyenin hastanın ihtiyaçlarını ilk sıraya koymasını gerektirir. Hastanın sağlığı doktorun ilk düşüncesi olmalıdır3 Doktor hastaya tam bir sadakat konusunda yemin eder.4 Pediatrik sağlık görevlileri çocuk hastalarına karşı yeterli tıbbi özeni, ana-babalarının arzuları doğrultusunda değil, onların sağlıkları doğrultusunda göstermek zorundadır.18 Doktorun hastasına karşı sorumluluğu ana-baba arzularından ya da temsilci konumlarından bağımsızdır.18 Doktor önce hastasının iyiliğini düşünmelidir.22 Bir doktor hastasına bakarken, ona karşı sorumluluğunu en üst düzeyde tutmalıdır.39 Bir ana baba çocuğunu sünnet için getirdiğinde, doktorun sorumluluğu ana-babaya karşı değil çocuğa karşıdır.18 Çocuğun ihtiyaçları ana baba arzularının üzerindedir.48,49 Bir doktorun, sünnetin çocuğun yararına olup olmadığı hakkında bağımsız karar verme hakkı vardır.48,49 Tedavi-amaçlı olmayan sünnet, sadece ana-baba isteğine uygun olarak gerçekleştirildiğinde doktor ahlaki olmayan bir şekilde ana-baba arzusunu çocuk ihtiyaçlarının üzerinde görmüş olabilir..34 Doktor ayrıca gene ahlaki olmayan bir şekilde bir ücret almayı düşünebilir, ve bunu çocuk ihtiyaçlarının üzerine koymayı düşünebilir, ama bir doktor kar etmek için veya finansal nedenlerle hastasını kullanmamalıdır.10,21 (ABD'de sünnetten en çok faydalanan kurum tıbbiyedir. Doktorlar tahminen 200 milyon doların üzerinde parayı yılda gerçekleştirilen 1,100,000 'ün üzerinde sünnetten alırlar, hastaneler de 500 milyon doların üzerinde parayı sünnet bebekken gerçekleştirildiği zaman anne ve çocuk için uzayan yatışlardan elde ederler.)

Bioetisyenlerin Seçenekleri. Tedavi-amaçlı olmayan sünnet müdaheleleri, ABD'de, ve çok daha az ölçülerde Avustralya ve Kanada'da halen yaygın olmasına rağmen etisyenler tarafından artık ahlak-dışı olarak tanımlanmaktadır.15,30,37,41,42 Buna ilave olarak uluslararası kuruluşlar çocuğun vücut bütünlüğünü korumak yönünde ek tedbirler almışlardır.13,60

Avrupa İnsan Hakları ve Biyotıp Anlaşması (1997). Bu anlaşma uluslararası hukuk için bir enstrümandır.Onbeş Avrupa ulusu şu anda bu anlaşmayı onaylamıştır. 1 Aralık 1999'dan beri yürürlüktedir. Erkek çocukların sünneti bu anlaşmanın 1., 2., ve 20. maddelerini ihlal eder durumdadır.62

Acı Hafifletme. Sünnet doğası gereği acı verici bir müdaheledir. Modern tıp acı verici müdahelelerde anastezi/analgezi uygulanmasını gerektirir.11,16,48,49 Ne var ki, acının hafifletilmesi ahlaki olmayan bir prosedürüahlaki yapamaz.

Oranlanabilirliliği. Bir biyoetik otoritesi oranlanabilirliliği şu şekilde tanımlar:

Herhangi bir teknoloji ya da tedavi amaçlı müdahele düşünüldüğünde insanın bütünsel iyiliği göz önüne alınmalıdır. Zarar vermesi muhtemel ya da istenmeyen yan-etkileri olacak prosedürler yalnızca hastaya oranlanabilir bir yarar sağlaması durumunda haklı gösterilebilir.47

Erkek çocukların sünneti oranlılık testini geçemez çünkü herhangi bir tedavi yönlü yarar sağlamaz. Buna karşı penisteki kalıcı bir sakatlama-yaralanmaya, ayrıca, koruyucu, immunolojik, mekanik, duyarlı, erojen ve cinsel işlevi olan bir dokunun kaybına yol açar. Bunun yanında her sünnette dolaylı olarak hayati riskler vardır.

Ahlaki İlkeler. Tıp ahlakına yön veren dört temel ilke şunlardır:

Çocukların tedavi amaçlı olmayan sünneti bu ilkelere göre değerlendirilmelidir. Sünnet bu dört ilkenin hepsini ihlal eder, çünkü;

  1. Tedavi-amaçlı olmayan sünnet yararlılık testini geçemez, sünnetin belgelendirilmiş bir yararı yoktur.41,42,49
  2. Zarar vermeme ilkesini de geçemez çünkü sağlıklı işleyen dokunun alınması ile vücut yaralanmasına ve acıya yol açar.30,49
  3. Yasallık ilkesini ihlal eder çünkü hastanın vücut-bütünlüğüne olan yasal hakkını ihlal eder.30

Kütüphane Kaynakları

References

Tıp Etiği

Kronolojik Sıralamaya Göre

  1. Hippocrates. Oath of Hippocrates (circa 400 B.C.). In: Harvard Classics. Boston: P. F. Collier & Son, 1910.
  2. War Crimes Tribunal. Nuremberg Code (1947)
  3. World Medical Association. Declaration of Geneva: A physician's oath (1948).
  4. World Medical Association. Declaration of London: International Code of Medical Ethics (1949).
  5. World Medical Association. Declaration of Helsinki (1964).
  6. World Medical Assembly. Declaration of Tokyo: Guidelines for Medical Doctors concerning Torture and Other Cruel, Inhuman or Degrading Treatment or Punishment in relation to Detention and Imprisonment. (1975)
  7. Council on Ethical and Judicial Affairs. Principles of Medical Ethics. Chicago: American Medical Association (1980)
  8. Paediatric Services Committee. Newborn Circumcision of Males. New South Wales Health Department. (1982)
  9. UN Principles of Medical Ethics (1982)
  10. Australian College of Paediatrics. Policy Statement on Circumcision. Parkville, Vic. (1983).
  11. Fletcher AB. Pain in the Neonate (Editorial) N Engl J Med 1987; 317(21):1347-48.
  12. Committee on Bioethics. American Academy of Pediatrics. Religious Exemptions from Child Abuse Statutes (1988) (Protection of child from parent's religious requirements.) Pediatrics 1988:
  13. Declaration of the First International Symposium on Circumcision. Adopted by the First International Symposium on Circumcision, Anaheim, California, March 3, 1989.
  14. Alderson P. European Charter of Children's Rights 1993;October:13-15.
  15. Kluge E. Female circumcision: When medical ethics confronts cultural values. Can Med Assoc J 1993:148(2);288-9.
  16. Walco GA, Cassidy RC, Schechter NL. The ethics of pain control in infants and children. N Engl J Med 1994; 331 (8): 541-544.
  17. Shield JPH, Baum JD. Children's consent to treatment. BMJ 1994;308:1182-83.
  18. American Academy of Pediatrics Committee on Bioethics. Informed consent, parental permission, and assent in pediatric practice. Pediatrics 1995;95(2):314-317.
  19. Warren J, Smith FD, Dalton JD, et al. Circumcision of children. BMJ 1996; 312: 377.
  20. Denniston GC. Circumcision and the code of ethics. Humane Health Care International 1996;12(2):78-80.
  21. Australian Medical Association. External link Code of Ethics. (2004)
  22. Canadian Medical Association. External link Code of Ethics. Can Med Assoc J 1996;155:1176A-1176B.
  23. Etchells E, Sharpe G, Walsh P, et al. External link Bioethics for Clinicians: 1. Consent Can Med Assoc J 1996;155:177-80.
  24. Etchells E, Sharpe G, Burgess MM, et al. External link Bioethics for Clinicians: 2. Disclosure. Can Med Assoc J 1996;155:387-91.
  25. Amnesty International. Declaration on the Role of Health Professionals in the Exposure of Torture and Ill-treatment. (1996)
  26. Etchells E, Sharpe G, Elliot C, Singer PA. External link Bioethics for Clinicians: 3. Capacity. Can Med Assoc J 1996; 155:657-661.
  27. Etchells E, Sharpe G, Dykeman ML, et al. External link Bioethics for clinicians: 4. Voluntariness. Can Med Assoc J 1996; 155:1083-1086.
  28. Lazar MN, Greiner GG, Robertson G, Singer PA. External link Bioethics for clinicians: 5. Substitute decision-making. Can Med Assoc J 1996;155:1435-7.
  29. Harrison C, Kenny NP, Sidarous M, Rowell M. External link Bioethics for clinicians: 9. Involving children in medical decisions. CMAJ 1997;156:825-8.
  30. Price C. Male Circumcision: an ethical and legal affront. Bulletin of Medical Ethics (May) 1997;128:13-19.
  31. Dalton J. Circumcision: Is the GMC wrong? GP 1997; 27 June:44.
  32. Committee on Bioethics, American Academy of Pediatrics. Religious objections to medical care. Pediatrics 1997; 99(2):279-281.
  33. Weijer C, Singer PA, Dickens BM, Workman S. External link Bioethics for clinicians: 16. Dealing with demands for inappropriate treatment. CMAJ 1998;159:817-21.
  34. Wilks M. Parental wishes are not the determining factor. BMA News Review, London, 12 September 1998.
  35. External link Seeking Patients Consent: The Ethical Considerations. London: General Medical Council, 1998.
  36. Bioethics Committee External link Reference B86-01: Treatment Decisions for Infants and Children. Ottawa: Canadian Paediatric Society, March 2000.
  37. Margaret Somerville. External link Altering baby boys' bodies: the ethics of infant male circumcision In: Margaret A. Somerville. The Ethical Canary: Science, Society and the Human Spirit. Toronto: Viking, 2000. (ISBN 0-670-89302-1)
  38. External link Code of Ethics for Doctors. The Norwegian Medical Association. Adopted by the Representative Body in 1961 and subsequently amended, most recently in 2000.
  39. Clare Dyer. External link Guide to ethics of treating children published. BMJ 2000;321:1491.
  40. Council on Ethical and Judicial Affairs. Principles of Medical Ethics. Chicago: American Medical Association (2001)
  41. Gulbrandsen P. Rituell omskjæring av gutter. [Ritual circumcision of boys.] Tidsskr Nor Lægeforen [Journal of the Norwegian Medical Association] 2001;121(25):2994.
  42. Hodges FM, Svoboda JS, Van Howe RS. Prophylactic interventions on children: balancing human rights with public health. J Med Ethics 2002;28(1):10-16.
  43. Kendel, D. A. Caution Against Routine Circumcision of Newborn Male Infants (Memorandum to physicians and surgeons of Saskatchewan). Saskatoon: College of Physicians and Surgeons of Saskatchewan, February 20, 2002. Photocopy.
  44. Hill G. Informed consent for circumcision. South Med J 2002;95(8):946.
  45. Canning DA. Informed consent for neonatal circumcision: an ethical and legal conundrum. J Urol 2002;168 (4 Pt 1): 1650-1.
  46. Denniston GD. External link Letter to the President of the American Academy of Pediatrics. October 15, 2002.
  47. Conference of Catholic Bishops. External link Ethical and religious directives for Catholic health care services, 4th ed. Washington: United States Conference of Catholic Bishops, 2001.
  48. Committee on Medical Ethics. The law and ethics of male circumcision - guidance for doctors. London: British Medical Association, 2003.
  49. College of Physicians and Surgeons of British Columbia. Policy Manual: Infant Male Circumcision. Vancouver, BC: College of Physicians and Surgeons of British Columbia, 2004.
  50. Hellston SK. Rationalising circumcision: from tradition to fashion, from public health to individual freedom: Critical notes on cultural persistence of the practice of genital mutilation. J Med Ethics 2004;30:248-53.

İnsan Hakları

  1. San Francisco Conference. Charter of the United Nations (1945).
  2. United Nations General Assembly. Universal Declaration of Human Rights (1948).
  3. United Nations General Assembly. Declaration of the Rights of the Child (1959).
  4. United Nations General Assembly. Covenant on Civil and Political Rights (1966).
  5. United Nations General Assembly. Declaration on Torture (1975)
  6. United Nations General Assembly. Convention on the Rights of the Child (1989).
  7. Institute of Medical Ethics. Briefings in Medical Ethics No. 9: The UN Convention on the Rights of the Child. J Med Ethics 1991;17:1-4.
  8. Milos MF. Macris D. Circumcision: A Medical or Human Rights Issue J Nurse-Midwifery 1992:37(2) Suppl.
  9. Haggerty RJ. Convention on the Rights of the Child: It's Time for the United States to Ratify. Pediatrics 1994;94(5):746-7.
  10. United Nations Security Council. Commission of Experts' Final Report [on the Former Yugoslavia] (S/1994/674, part IV, External link section F).
  11. Lansdown G. Waterston T, Baum B. External link Implementing the UN Convention on the Rights of the Child. BMJ 1996;313(7072):1565-6.
  12. Valencia Declaration on Sexual Rights. Adopted by the XIII World Congress on Sexology, Valencia, Spain, June 1997.
  13. Jacqueline Smith. Male Circumcision and the Rights of the Child. In: Mielle Bulterman, Aart Hendriks and Jacqueline Smith (Eds.), To Baehr in Our Minds: Essays in Human Rights from the Heart of the Netherlands (SIM Special No. 21). Netherlands Institute of Human Rights (SIM), University of Utrecht, Utrecht, Netherlands, 1998: pp. 465-498.
  14. External link European Convention on Human Rights and Biomedicine (1997). Adopted at Oviedo, 4 April 1997.
  15. Committee on Medical Ethics, British Medical Association. The impact of the Human Rights Act 1998 on medical decision making. London: British Medical Association, 2000.
  16. Arif Bhimji, M.D. Infant Male Circumcision: A violation of the Canadian Charter of Rights and Freedoms. Heath Care Law (Toronto) 2000:January 1;1-22.
  17. External link Written statement* submitted by the National Organization of Circumcision Information Resource Centers (NOCIRC), a non-governmental organization on the Roster, Commission on Human Rights, Sub-Commission on the Promotion and Protection of Human Rights, Fifty-fourth session, Item 6 (c) of the provisional agenda, E/CN.4/Sub.2/2002/NGO/1, 23 March 2002.

The Circumcision Information and Resource Pages are a not-for-profit educational resource and library. IntactiWiki hosts this website but is not responsible for the content of this site. CIRP makes documents available without charge, for informational purposes only. The contents of this site are not intended to replace the professional medical or legal advice of a licensed practitioner.

Top  © CIRP.org 1996-2024 | Filetree | Please visit our sponsor and host: External link IntactiWiki.